Blind Willie McTell (1901 – 1959)
Een van de giganten uit de pre-war blues …..
Willie Samuel McTell was een van de beste bluesgitaristen en zangers ooit. Vanuit zijn woonplaats Atlanta (GA) reisde hij veelvuldig rond en hij maakte tientallen opnamen onder verschillende namen, waaronder Blind Willie, Blind Sammie, Hot Shot Willie en Georgia Bill. Dit gebeurde vooral omdat hij op deze manier voor verschillende platenmaatschappijen kon werken. En dat zijn vast niet zijn enige pseudoniemen geweest.
We weten eigenlijk niet eens hoe hij zichzelf noemde, maar ‘Blind Willie’ werd het meest gebruikt. Veel over hem werd pas bekend na zijn dood, door verhalen van kennissen en familie- leden. Zijn familienaam bleek bijvoorbeeld ook niet McTell te zijn, maar McTier of McTear. Op zijn grafsteen staat overigens Willie McTier. Wat wel duidelijk is is dat hij werd geboren in een muzikale familie – zowel zijn vader als moeder speelden gitaar, net als een oom van hem.
Blind Willie McTell (zoals we hem dan maar blijven noemen) werd op 5 mei 1901 geboren in Thomson (GA) en hij groeide op in Statesboro. Hij was waarschijnlijk al blind vanaf zijn geboorte, maar dat bleek voor hem later geen beletsel te zijn. Hij beweerde dat zijn gehoor buitengewoon goed was ontwikkeld door deze handicap. Hij leerde eerst harmonika en accordeon spelen, maar toen hij er groot genoeg voor was schakelde hij over op de gitaar.
In eerste instantie speelde hij een gewone zessnarige gitaar en, hoewel hij deze bleef gebruiken, schakelde hij halverwege de twintiger jaren over op de 12-snarige gitaar. Bij alle opnamen die hij maakte, werd van de 12-snarige gitaar gebruik gemaakt.
Willie bezocht een aantal blindenscholen in Georgia, New York en Michigan, waar hij ook een officiele muzikale opleiding kreeg. Daarna trad hij op tijdens medicine shows, carnaval, barbeques en hij was daar een populaire muzikant.
Willie’s platencarriere begon in 1927 met twee sessie voor Victor Records. Hier nam hij 8 nummers op, waaronder ‘Statesboro Blues’. Uit deze eerste opnamen blijkt al dat hij de kunst verstond verhalen te verhalen, en dit gecombineerd met fenomenaal gitaar- werk.
Behalve dat hij verschillende namen gebruikte, werkte hij ook samen met verschillende partners, waaronder zijn toenmalige vrouw Ruthy Kate Williams en muzikanten als Buddy Moss en Curley Weaver.
Toch bracht zijn platencarriere niet het succes waar Willie op had gehoopt. Voor het grootste deel lag dat aan het feit dat zijn meeste platen werden uitgebracht tijdens het dieptepunt van de Amerikaanse depressie. Hij bleef populair in Atlanta, waar hij voor het grootste deel van zijn carriere bleven werken en wonen, maar hij reisde ook regelmatig alleen naar New York.
Willie was gelukkig bekend genoeg zodat de bekende field recorder John Lomax zich verplicht voelde om in 1940 opnamen van hem te maken voor het Library of Congress. Net als bij andere artiesten werden er vanwege de oorlog enkele jaren lang geen opnamen gemaakt van McTell, maar gelukkig was er na de tweede wereldoorlog een (kortstondige) blues- en folkrevival, welke hem opnieuw terugbracht in de studio.
Verbazingwekkend genoeg toonde het nieuwe label Atlantic, dat eigenlijk bekend was van in Jazz en R&B, interesse in McTell en zij namen 15 songs met hem op in 1949. De enige single werd slecht verkocht en het duurde zo’n twintig jaar voordat de rest werd uitgebracht. Een jaar later was hij weer terug in de studio, nu met zijn oude partner Curley Weaver. Geen van deze opnamen verkocht goed, maar Willie bleef optreden voor ieder die hem maar wilde horen.
Mede door gebrek aan succes begon Blind Willie McTell naar de fles te grijpen. Hij werd herontdekt in 1956, waar hij nog een aantal historisch belangrijke opnamen maakte. Deze opnamen gebeurden louter toevallig toen een bij de handse muziekhandelaar op een dag een oudere zwarte (blinde) man in zijn winkel kreeg die om een set snaren vroeg. Deze herkende Blind Willie, en in de keuken werden de laatste opnamen van Blind Willie McTell gemaakt.
Teleurgesteld in de muziekindustrie besloot hij kort daarna de muziek te verlaten en werd dominee bij een lokale kerk. Op 19 augustus 1959 stierf hij in Milledgeville (GA) aan de gevolgen van een herseninfarkt, volledig eenzaam en vergeten. Zijn overlijden gebeurde zo onopgemerkt dat in nog in de zeventiger jaren in diverse boeken en tijdschriften werd geschreven dat hij nog in de zestiger jaren in Atlanta geleefd zou hebben.
Een van de giganten uit de pre-war blues …..
Willie Samuel McTell was een van de beste bluesgitaristen en zangers ooit. Vanuit zijn woonplaats Atlanta (GA) reisde hij veelvuldig rond en hij maakte tientallen opnamen onder verschillende namen, waaronder Blind Willie, Blind Sammie, Hot Shot Willie en Georgia Bill. Dit gebeurde vooral omdat hij op deze manier voor verschillende platenmaatschappijen kon werken. En dat zijn vast niet zijn enige pseudoniemen geweest.
We weten eigenlijk niet eens hoe hij zichzelf noemde, maar ‘Blind Willie’ werd het meest gebruikt. Veel over hem werd pas bekend na zijn dood, door verhalen van kennissen en familie- leden. Zijn familienaam bleek bijvoorbeeld ook niet McTell te zijn, maar McTier of McTear. Op zijn grafsteen staat overigens Willie McTier. Wat wel duidelijk is is dat hij werd geboren in een muzikale familie – zowel zijn vader als moeder speelden gitaar, net als een oom van hem.
Blind Willie McTell (zoals we hem dan maar blijven noemen) werd op 5 mei 1901 geboren in Thomson (GA) en hij groeide op in Statesboro. Hij was waarschijnlijk al blind vanaf zijn geboorte, maar dat bleek voor hem later geen beletsel te zijn. Hij beweerde dat zijn gehoor buitengewoon goed was ontwikkeld door deze handicap. Hij leerde eerst harmonika en accordeon spelen, maar toen hij er groot genoeg voor was schakelde hij over op de gitaar.
In eerste instantie speelde hij een gewone zessnarige gitaar en, hoewel hij deze bleef gebruiken, schakelde hij halverwege de twintiger jaren over op de 12-snarige gitaar. Bij alle opnamen die hij maakte, werd van de 12-snarige gitaar gebruik gemaakt.
Willie bezocht een aantal blindenscholen in Georgia, New York en Michigan, waar hij ook een officiele muzikale opleiding kreeg. Daarna trad hij op tijdens medicine shows, carnaval, barbeques en hij was daar een populaire muzikant.
Willie’s platencarriere begon in 1927 met twee sessie voor Victor Records. Hier nam hij 8 nummers op, waaronder ‘Statesboro Blues’. Uit deze eerste opnamen blijkt al dat hij de kunst verstond verhalen te verhalen, en dit gecombineerd met fenomenaal gitaar- werk.
Behalve dat hij verschillende namen gebruikte, werkte hij ook samen met verschillende partners, waaronder zijn toenmalige vrouw Ruthy Kate Williams en muzikanten als Buddy Moss en Curley Weaver.
Toch bracht zijn platencarriere niet het succes waar Willie op had gehoopt. Voor het grootste deel lag dat aan het feit dat zijn meeste platen werden uitgebracht tijdens het dieptepunt van de Amerikaanse depressie. Hij bleef populair in Atlanta, waar hij voor het grootste deel van zijn carriere bleven werken en wonen, maar hij reisde ook regelmatig alleen naar New York.
Willie was gelukkig bekend genoeg zodat de bekende field recorder John Lomax zich verplicht voelde om in 1940 opnamen van hem te maken voor het Library of Congress. Net als bij andere artiesten werden er vanwege de oorlog enkele jaren lang geen opnamen gemaakt van McTell, maar gelukkig was er na de tweede wereldoorlog een (kortstondige) blues- en folkrevival, welke hem opnieuw terugbracht in de studio.
Verbazingwekkend genoeg toonde het nieuwe label Atlantic, dat eigenlijk bekend was van in Jazz en R&B, interesse in McTell en zij namen 15 songs met hem op in 1949. De enige single werd slecht verkocht en het duurde zo’n twintig jaar voordat de rest werd uitgebracht. Een jaar later was hij weer terug in de studio, nu met zijn oude partner Curley Weaver. Geen van deze opnamen verkocht goed, maar Willie bleef optreden voor ieder die hem maar wilde horen.
Mede door gebrek aan succes begon Blind Willie McTell naar de fles te grijpen. Hij werd herontdekt in 1956, waar hij nog een aantal historisch belangrijke opnamen maakte. Deze opnamen gebeurden louter toevallig toen een bij de handse muziekhandelaar op een dag een oudere zwarte (blinde) man in zijn winkel kreeg die om een set snaren vroeg. Deze herkende Blind Willie, en in de keuken werden de laatste opnamen van Blind Willie McTell gemaakt.
Teleurgesteld in de muziekindustrie besloot hij kort daarna de muziek te verlaten en werd dominee bij een lokale kerk. Op 19 augustus 1959 stierf hij in Milledgeville (GA) aan de gevolgen van een herseninfarkt, volledig eenzaam en vergeten. Zijn overlijden gebeurde zo onopgemerkt dat in nog in de zeventiger jaren in diverse boeken en tijdschriften werd geschreven dat hij nog in de zestiger jaren in Atlanta geleefd zou hebben.
Blind Willie McTell - Statesboro Blues (1928)
Opgenomen in Atlanta, Georgia op 17 Oktober 1928.
Blind Willie McTell was een van de giganten van de blues, zowel als gitarist en als zanger. Verschillende nummers zijn door anderen vertolkt, waarbij de versies van ‘Stateboro Blues’ door Taj Mahal en de Allman Brothers Band wel de bekendste zijn.
Hij was een zeer ontwikkeld man en fenomenaal muzikant, die net zo makkelijk de blues, als ragtime, spirituals, hillbilly en popnummers vertolkte. Hij kon muziek lezen en schrijven in braille en was een briljant improvisator op gitaar.
En zoals Bob Dylan het al zegde : “Nobody sings the blues like Blind Willie McTell”.
Hij was een zeer ontwikkeld man en fenomenaal muzikant, die net zo makkelijk de blues, als ragtime, spirituals, hillbilly en popnummers vertolkte. Hij kon muziek lezen en schrijven in braille en was een briljant improvisator op gitaar.
En zoals Bob Dylan het al zegde : “Nobody sings the blues like Blind Willie McTell”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten