Na de uitzending van Belpop gisteravond was het weer eens tijd om na te genieten van die wonderboy die Marc Moulin eigenlijk wel was.
Zijn plaat uit 1975 "Sam Suffy" is een intrigerende plaat die ik inderdtijd kocht wanneer ze uitkwam. Vandaag, zo'n kleine veertig jaren later is en blijft deze plaat overeind en is ze even modern als toen.
Naast Placebo had Marc Moulin nog een ander project lopen onder de naam "Sam Suffy".
Daarin trachtte hij met drummer Bruno Castelluci en trompettist Richard Rousselet jazz te maken gebaseerd op de theoriën van de "musique concrète" en collectieve improvisatie.
Marc Moulin's debuut Lp komt na de Placebo platen en is een boeiende en unieke mozaïek van jazz, soul, en elektronische elementen. Hij gebruikt ook voor het eerst gesamplede geluiden en sequencers met een verrassende effect.
Hoewel toch nog met roots van collectieve improvisatie, zijn de opening track "Le Saule" en "Le Beau Galop" een voorbeeld van wat later de house music zal worden, via hun onderliggende elektronische motieven.
Het indrukwekkende meesterwerk,het vijfdelige, 17-minuten durende epos “Tohubohu” is een poging om concrete muziek te verzoenen met jazz en rock. Trompettist Richard Rousselet improviseert tegen een achtergrond van een kudde nijlpaarden (!)
“ Sam Suffy” is bovenal een sublieme luisterervaring.
De band :
Bruno Castellucci (drums, percussie)
Garcia Morales (drums, percussie)
Jasper Van 't Hof (elektrische piano, elektronisch orgel)
Marc Moulin (keyboards, Moog, piano)
Philip Cathérine (gitaar)
Richard Rousselet (flügelhorn, trompet)
Daarin trachtte hij met drummer Bruno Castelluci en trompettist Richard Rousselet jazz te maken gebaseerd op de theoriën van de "musique concrète" en collectieve improvisatie.
Marc Moulin's debuut Lp komt na de Placebo platen en is een boeiende en unieke mozaïek van jazz, soul, en elektronische elementen. Hij gebruikt ook voor het eerst gesamplede geluiden en sequencers met een verrassende effect.
Hoewel toch nog met roots van collectieve improvisatie, zijn de opening track "Le Saule" en "Le Beau Galop" een voorbeeld van wat later de house music zal worden, via hun onderliggende elektronische motieven.
Het indrukwekkende meesterwerk,het vijfdelige, 17-minuten durende epos “Tohubohu” is een poging om concrete muziek te verzoenen met jazz en rock. Trompettist Richard Rousselet improviseert tegen een achtergrond van een kudde nijlpaarden (!)
“ Sam Suffy” is bovenal een sublieme luisterervaring.
De band :
Bruno Castellucci (drums, percussie)
Garcia Morales (drums, percussie)
Jasper Van 't Hof (elektrische piano, elektronisch orgel)
Marc Moulin (keyboards, Moog, piano)
Philip Cathérine (gitaar)
Richard Rousselet (flügelhorn, trompet)
From
La Blouse
Le Beau Galop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten