Na een zware week werd het tijd om eens wat muziek op te zetten. Ik koos voor een van mijn talloze bluesplaten.
Mississippi Fred McDowell ( 12 Januari 1904 – 1 Juli 1972)
Toen met de Folk revival ook de zoektocht naar oude Bluesmen losbrak in Amerika ging men op zoek naar wie iedereen voor de allergrootste nam, Robert Johnson.
Een probleem, de man was al ruim twintig jaren dood, maar dat wist men niet.
Op zoek naar Robert Johnson echter, vonden Alan Lomax en zijn ploeg een fenomeen : Mississippi Fred McDowell
Hij werd geboren in Rossville, Tennesse in 1904 en was de zoon van katoenboeren. Heel zijn leven heeft hij in het Zuiden gewerkt op katoenplantages. Zijn vrije tijd vulde hij op met gitaar spelen en soms op te treden op picnics of Hoe Downs.
De Lomaxen vonden in hem het perfecte overblijfsel uit de oude tijd van de country blues uit de Delta. De impact van deze “ontdekking” was enorm.
“Perfect“. Dat was het enige woord dat Folk muziek verzamelaar Alan Lomax opschreef toen hij in 1959 Mississippi Fred McDowell opgenomen had.
McDowell werd opgevoerd als de reïncarnatie van de oude bluesmannen als Charley Patton, enz.
Al gauw zou blijken dat deze autodidact meer was dan dat. Hij was de echte pionnier van de revival van de oude blues.
Het meeste van Fred McDowells werk is akoestisch.
Hoewel hij fier verklaarde “I do not play no Rock and Roll” werd hem gevraagd een elektrische plaat te maken, wat zijn doorbraak betekende in zowel de US als Engeland.
Tot nog toe werd de Delta-Blues alleen akoestisch gespeeld, en was de elektrische gitaar voor de Chicago Blues.
Hij inspireerde velen met zijn speelwijze. De Rolling Stones namen bijvoorbeeld een perfecte kopie van Fred’s “You Gotta Move” op (album: Sticky Fingers). Fred kreeg een deel van de royalties, waarschijnlijk meer dan hij ooit had verdiend tevoren.
Wie het meeste van Fred leerde en van hem overnam was Bonnie Raitt. Hij beschouwde haar als zijn kleinkind en leerde haar alles. Ze speelde vaak in zijn voorprogramma en nam veel nummers van hem op.
Hij stierf aan kanker in 1972 en met hem verdween de laatste grote bluesman uit de Delta.
Dit was McDowells eerste plaat - op het legendarsche Arhoolie label. Ze maakte van hem een ster, en het is absoluut niet moeilijk om te horen waarom.
Na te zijn verschenen op een aantal van Lomax's compilaties die deel uitmaakten van de Southern Journey-serie, slaagde Chris Strachwitz erin Mississippi Fred van zijn tractor te krijgen en naar een studio te brengen. Het gevolg was deze adembenemende plaat, recht uit de muzikaal rijke vlaktes van Como, Mississippi.
Toen met de Folk revival ook de zoektocht naar oude Bluesmen losbrak in Amerika ging men op zoek naar wie iedereen voor de allergrootste nam, Robert Johnson.
Een probleem, de man was al ruim twintig jaren dood, maar dat wist men niet.
Op zoek naar Robert Johnson echter, vonden Alan Lomax en zijn ploeg een fenomeen : Mississippi Fred McDowell
Hij werd geboren in Rossville, Tennesse in 1904 en was de zoon van katoenboeren. Heel zijn leven heeft hij in het Zuiden gewerkt op katoenplantages. Zijn vrije tijd vulde hij op met gitaar spelen en soms op te treden op picnics of Hoe Downs.
De Lomaxen vonden in hem het perfecte overblijfsel uit de oude tijd van de country blues uit de Delta. De impact van deze “ontdekking” was enorm.
“Perfect“. Dat was het enige woord dat Folk muziek verzamelaar Alan Lomax opschreef toen hij in 1959 Mississippi Fred McDowell opgenomen had.
McDowell werd opgevoerd als de reïncarnatie van de oude bluesmannen als Charley Patton, enz.
Al gauw zou blijken dat deze autodidact meer was dan dat. Hij was de echte pionnier van de revival van de oude blues.
Het meeste van Fred McDowells werk is akoestisch.
Hoewel hij fier verklaarde “I do not play no Rock and Roll” werd hem gevraagd een elektrische plaat te maken, wat zijn doorbraak betekende in zowel de US als Engeland.
Tot nog toe werd de Delta-Blues alleen akoestisch gespeeld, en was de elektrische gitaar voor de Chicago Blues.
Hij inspireerde velen met zijn speelwijze. De Rolling Stones namen bijvoorbeeld een perfecte kopie van Fred’s “You Gotta Move” op (album: Sticky Fingers). Fred kreeg een deel van de royalties, waarschijnlijk meer dan hij ooit had verdiend tevoren.
Wie het meeste van Fred leerde en van hem overnam was Bonnie Raitt. Hij beschouwde haar als zijn kleinkind en leerde haar alles. Ze speelde vaak in zijn voorprogramma en nam veel nummers van hem op.
Hij stierf aan kanker in 1972 en met hem verdween de laatste grote bluesman uit de Delta.
Dit was McDowells eerste plaat - op het legendarsche Arhoolie label. Ze maakte van hem een ster, en het is absoluut niet moeilijk om te horen waarom.
Na te zijn verschenen op een aantal van Lomax's compilaties die deel uitmaakten van de Southern Journey-serie, slaagde Chris Strachwitz erin Mississippi Fred van zijn tractor te krijgen en naar een studio te brengen. Het gevolg was deze adembenemende plaat, recht uit de muzikaal rijke vlaktes van Como, Mississippi.
Mama don't allow me
You gonna be sorry
That's All Right
Geen opmerkingen:
Een reactie posten