Gerry Lockran – Blues Vendetta (1967)
Gisteren even geen Tour de France...en geen opgefokte renners die de Mont Ventoux opstuiven alsof het niks was.
Tijd dus voor wat nostalgie, en deze keer was het een album dat ik per toeval terug vond, het was namelijk fout geklasseerd.
Gerry Lockran werd als Gerald Loughran geboren op 19 juli 1942, Yeotmal, Central Province, India. Hij overleed op 17 november 1987.
Zijn vader was Iers zijn moeder Indische. Hij verhuisde met zijn familie naar Engeland in 1953. Twee jaar later, hij was toen 13, leerde hij gitaar spelen en ging bij een skiffle band, the Hornets.
Wanneer hij Elvis hoorde veranderde alles. Wanneer even later Big Bill Broonzy in Engeland optrad en Lockran ging kijken gebeurde het onvermijdelijke. Hij werd gegrepen in die maalstroom van blues en gitaar blues.
Big Bill Broonzy en Brownie McGhee. Zij waren zijn grootste invloeden.
Gisteren even geen Tour de France...en geen opgefokte renners die de Mont Ventoux opstuiven alsof het niks was.
Tijd dus voor wat nostalgie, en deze keer was het een album dat ik per toeval terug vond, het was namelijk fout geklasseerd.
Gerry Lockran werd als Gerald Loughran geboren op 19 juli 1942, Yeotmal, Central Province, India. Hij overleed op 17 november 1987.
Zijn vader was Iers zijn moeder Indische. Hij verhuisde met zijn familie naar Engeland in 1953. Twee jaar later, hij was toen 13, leerde hij gitaar spelen en ging bij een skiffle band, the Hornets.
Wanneer hij Elvis hoorde veranderde alles. Wanneer even later Big Bill Broonzy in Engeland optrad en Lockran ging kijken gebeurde het onvermijdelijke. Hij werd gegrepen in die maalstroom van blues en gitaar blues.
Big Bill Broonzy en Brownie McGhee. Zij waren zijn grootste invloeden.
Hij speelde regelmatig in clubs in Europa in de jaren '60. Het moet in 1968 geweest zijn dat ik hem zag in Gent, met Michael Chapman in een clubje aan de Kuiperskaai, dat nu verdwenen is om plaats te maken voor “Het Zuid”.
Nadien (begin jaren 70) zou hij nog toeren met o.m. Joe Cocker door de VS.
Hij is echt iemand die nooit is doorgebroken, hoewel in de kringen van folk en blues gitaristen zijn naam klinkt als een bel.
Het zal pure nostalgie geweest zijn dat mij deze plaat nog eens op de draaitafel deed leggen. Ik heb ervan genoten als die eerste dag, in Gent toen ik de plaat kocht na zijn optreden in het zaaltje.
Favoriete tracks heb ik echt niet. Daarom volgen hier lukraak :
1. Get Back (Broonzy)
2. Automechanic Blues (McGhee)
3. Guitar Boogie (Lockran)
4. Careless Love (Traditional)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten