Echt iets voor 'savonds laat. Dit was de afsluiter van mijn zondag.
Peter Blanker (Rotterdam-Delfshaven, 11 juni 1939) is een Nederlands dichter en artiest, na een carrière als zeeman, druivenplukker en journalist sinds 1961 actief als zanger en gitarist.
Zijn inspiratie zoekt hij bij de Franse chansonnier Georges Brassens en zijn vakgenoot Jules de Corte.
In 1964 brengt hij een eerste plaat uit. De EP Peter Blanker Zingt Houtepoot. Zijn volgende EP is De Deserteur met Nederlandstalige bewerkingen van vier antimilitaristische liedjes van Boris Vian. De vertaling is van Ernst van Altena.
Drie jaar later verschijnt zijn eerste lp, “SATAN BEDANKT” met chansons van Brassens, Ferré, Van Altena, De Corte en hemzelf.
In die tijd heb ik Peter Blanker gezien tijdens een optreden voor studenten te Gent, een ssort kleinkunstavond.
Daarna geraakt hij betrokken bij verschillende projecten voor TV, o.m. voor de AVRO-televisie: De Hollebolleboom.
In 1981 scoort hij onverwachts een echte Hit : “ ‘t Is moeilijk bescheiden te blijven”, een vertaling van It’s hard to be humble van de Amerikaanse countryzanger Mac Davis.
Mijn moeder koopt het singeltje prompt voor mij, omdat ze vindt dat het over mij gaat (!)
Voor Kinderen voor Kinderen produceerde hij in de beginjaren een aantal liedjes, waaronder ‘Oh dat huiswerk’. Elf jaar lang verzorgde hij het radioprogramma Levenslief en levensleed voor de KRO.
Vanaf 2003 gaat hij op afscheidstoernee, en sindsdien leeft hij teruggetrokken op de Schotse Shetlandeilanden waar hij onder meer werkt aan zijn debuutroman.
Dit is die eerste lp, die ik altijd heb gekoesterd, al was het maar om de prachtige vertaling van het Brassensliedje “Dans l’eau de la claire fontaine”
Jij
Wijwaterkwast en zwaard
In de vijver
Geen opmerkingen:
Een reactie posten