Buzz Clifford (geboren Reese Francis Clifford III) op 8 October 1941, in Berwyn, Illinois.
Zijn eerste singletje was “Hello Mr. Moonlight”.
De follow-up was eigenlijk een dubbele A kant single : “Baby Sittin’ Boogie” en “Driftwood”.
In de Billboard Charts klom het tot nr. 5.
Het is wereldwijd een van de meest gedraaide novelty hits aller tijden. De geschiedenis van het babygebrabbel was voer voor de journalisten. Een vrouw van middelbare leeftijd zou hier voor verantwoordelijk geweest zijn. Het waren echter de kinderen van de producer, een jongen en een meisje, die het gebrabbel voortbrachten.
Net of het Kerstmis is, hier is mijn EP uit 1962, gevonden op zolder.
Buzz Clifford wordt beschouwd als een zogenaamd One Hit Wonder – iemand die één grote hit op zijn naam heeft staan en verder niets. Buzz had een hit met Baby Sittin’ Boogie, een zogenaamde novelty song, die het vooral moest hebben van de gimmick: een baby die zingt en swingt. Een grappig rock ‘n’ rollnummer, maar niet echt uitzonderlijk. Rond die tijd heeft hij nog wat stevige rock ‘n’ rollnummers op de plaat gezet.
Reese Francis Clifford III, beter bekend als Buzz Clifford, werd op 8 oktober 1942 geboren in Berwyn Illinois. Op zijn negende levensjaar kreeg hij van zijn ouders een gitaar, terwijl hij eigenlijk op een pony had gehoopt. De teleurstelling was hij snel te boven en begon als fanatiek liefhebber van tv-westerns vrijwel meteen cowboyliedjes te schrijven. Toen hij 16 jaar was, werd hij buiten zijn medeweten door zijn vrienden ingeschreven voor een talentenjacht in New Jersey. Ofschoon hij als het ware het podium opgeduwd moest worden, won hij het concours overtuigend. Een platencontract bij Columbia Records was het gevolg.
Zijn eerste plaatje voor Columbia ‘Hello Mr. Moonlight’ bracht geen aardverschuiving teweeg, maar de tweede single ‘Baby Sittin’ Boogie’ – een novelty song uit 1961 – behaalde in de diverse Amerikaanse hitlijsten een hoge notering.In die dagen werd er heftig gespeculeerd over de babygeluidjes op de plaat; een vrouw van middelbare leeftijd zou hier volgens algemene lezing voor verantwoordelijk zijn. Het waren echter de kinderen van de producer, een jongen en een meisje, die het gebrabbel voortbrachten.
Pogingen om Buzz Clifford in het spotlight te houden, o.a. door hem te koppelen aan artiesten zoals Freddy Cannon en Dion DiMucci, faalden omdat er geen gelijkwaardige opvolger voor ‘Baby Sittin’ Boogie’ gevonden kon worden. Zelfs een tournee door Engeland en diverse optredens in populaire tv-shows konden het tij niet keren. Een jaar later trok Buzz zich terug uit het artiestenleven en legde zich volledig toe op het componeren van liedjes die onder meer door Petula Clark, Clyde McPhatter en Lou Rawls werden opgenomen.
Deze Franse EP van begin 1962 laat de andere kant van Buzz Clifford zien : Rock and Roll.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten