Productie: Scotty Moore, die ook meespeelt naast Bill Black, D.J. Fontana en Reggie Young. Thomas Wayne liep school in Humes High in Memphis, net als Elvis. Zie ook: This Time.
Gecoverd door Elvis Presley (1960) [ook met Scotty & D.J. en ook als The Girl Next Door Went A Walkin']
Matthews Southern Comfort - I've lost you (1969) (Ken Howard/Alan Blaikley)
Original : Matthews Southern Comfort (1969) (Uni)
Groep rond Ian Matthews toen die Fairport Convention had verlaten.
Matthews' Southern Comfort is het debuutalbum van Ian Matthews als soloartist. Hij had hiervoor al meegespeeld op drie albums van Fairport Convention.
Hoewel de titel van het album wijst op een bandnaam was het toch voornamelijk een soloproject van Iain, toen nog Ian genoemd. De bandnaam werd aangenomen, toen het album vlot verkocht. Er deed een hele rij studiomuzikanten mee.
Met deze groep bracht hij twee albums uit en had hij een wereldhit met het door Joni Mitchell geschreven Woodstock.
Gecoverd door Elvis Presley op "That's The Way It Is" (1970)
Ken Howard & Alan Blaikley schreven ook voor The Herd, The Honeycombs en voor Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich.
Opgenomen op 10 september 1934 voor DECCA Records in Chicago.
Elvis Presley had al een versie van de song opgenomen voor SUN, onder de titel "Milk Cow Blues Boogie" in 1954.
Ook Bob Dylan kende de song. Zo goed zelfs dat de eerste strofe van zijn song "Quit your lowdown Ways" uit 1963 letterlijk is overgenomen uit Kokomo Arnolds blues.
"Quit your lowdown ways" was een "Freewheelin" outtake en kwam pas uit op "The Bootleg Series, Vol 1-3 : Rare and Unreleased" van 1991.
"Oh, you can read out your Bible You can fall down on your knees, pretty mama And pray to the Lord But it ain’t gonna do no good
You’re gonna need You’re gonna need my help someday Well, if you can’t quit your sinnin’ Please quit your low down ways"
Een jaar tevoren had Elvis Presley in de Sun-studio in Memphis een plaatje voor zijn moeder opgenomen. De acetaat opnamen van augustus 1953 waren : "My Happiness" en "That's When Your Heartaches Begin").
Op 5 juli 1954 staat Elvis onverhoopd opnieuw in de Sun Studios om zijn eerste plaat op te nemen voor SUN.
Onder leiding van Sam Phillips neemt Elvis Presley de liedjes “That’s All Right Mama”, “I Love You Because” en “Blue Moon Of Kentucky” op.
Hij wordt begeleid door gitarist Scotty Moore, bassist Bill Black en drummer Johnny Bernero.
Sam Phillips heeft de zanger eigenlijk naar de studio gehaald om een demo van het nummer “Without You” in te zingen. Omdat Phillips niet tevreden is over het resultaat van de opname, laat hij Elvis zelf een paar nummers kiezen die beter geschikt zijn voor zijn stem.
Omdat eigenlijk niets wil vlotten, en om wat stoom af te blazen morrelen Elvis en de begeleiders maar wat aan. Voor de grap eigenlijk begint Elvis een zwarte bluessong op een hillbilly manier te zingen. De begeleidingsgroep valt in en “That’s all right Mama” van Arthur Crudup rolt de studio binnen.
Sam Phillips weet het onmiddellijk.
“That’s All Right Mama” was van Arthur ‘Big Boy’ Crudup, en zwarte bluesman die de song op 6 september 1946 in Chicago had opgenomen. De oorspronkelijke titel was “That’s all right”.
“Blue Moon of Kentucky” was van Bill Monroe, de bluegrass superster. Ook uit 1946. Bill Monroe nam de song op met zijn fameuze Bluegrass Boys, waar op dat moment Lester Flatt en Earl Scruggs deel van uitmaakten.
“I love you because” was van Leon Payne, uit 1949. Pure Country.
“That’s All Right Mama” wordt op 7 juli 1954 voor het eerst op WHBQ in Memphis gedraaid door de diskjockey Dewey Phillips (geen familie van Sam Phillips).
Meteen staat de telefoon roodgloeiend.
Op 19 juli 1954 wordt “That’s All Right Mama”, met op de B-kant “Blue Moon Of Kentucky”, op single (SUN 209) uitgebracht. Er werden 20.000 ecemplaren van verkocht. Niet genoeg voor de nationale Hitparade, wel genoeg om onderaan de lokale Charts te staan. De rest is geschiedenis...... Dit zijn de opnames van 5 juli 1954
Del Shannon – His Latest Flame (1961) Geschreven door Doc Pomus en Mort Shuman.
Lp-track van zijn lp Runaway. Zelfs nog voor Del Shannon werd het al opgenomen door Bobby Vee en Bobby Darin, maar nooit uitgebracht.
Er is echter wel de demo van MortShuma zelf uit 1961.
Covers zijn : Elvis Presley (1961) [n°1 US als (Marie's The Name) His Latest Flame], Richard Anthony (1961) [als Sa grande passion], Dick Rivers & Les Chats Sauvages (1962) [idem], Dalida (1962) [idem], Roy Black (1963) [als Ich such dich], Residents (1989) , Noordkaap (1992) [als Zijn Laatste Vlam], Doyle Bramhall (1994) .
Shep Fields And His Rippling Rhythm Orchestra – That’s when your heartaches begin (1937) (Raskin; Brown; Fisher)
Originele Opname is van Shep Fields And His Rippling Rhythm Orchestra in 1937
Presley zong dit toen hij in ’53 bij Sam Phillips voor het eerst gebruik wilde maken van de “walk in”-faciliteiten van die studio, zogezegd om zijn moeder te verrassen maar eigenlijk om eens te horen hoe zijn stem opnam. Op de B-kant van dat enige exemplaar: My Happiness, ook al een oude Ink Spots-hit. Deze graal werd teruggevonden bij een jeugdvriend van Elvis. Beide kantjes staan mee op Presley’s Complete 50′s Masters-doos.
Shep Fields werd geboren in 1910 in Brooklyn, New York. Hij speelde saxofoon en vormde zijn eigen band. Hij opende zijn shoow meestal met een soort “kabbelend” (ripling) geluid dat hij produceerde door te blazen door een rietje waarvan het einde in water was ondergedompeld.
Dit is ook te horen op de originele versie van le versie van “That’s when your heartaches begin” dat werd opgenomen op 3 juni 1937, met lead vocal van Bob Goday.
Het werd uitgebracht op Bluebird B-7015 als de B-kant van “The Merry-Go-Round Broke Down,” misschien beter tegenwoordig bekend als de theme tune voor de Looney Tunes. Shep Fields overleed in 1981.
Covers : Ink Spots (1940) [voor Decca], Billy Bunn & his Buddies (1951) , Bob Lamm (1951) [op Dot], Alan Holmes (1951) [op King], Elvis Presley (1953) [private recording (zie noot); zijn RCA-versie is van '57], Vince Taylor (1972) , James Chance & The Contortions (1978) ,
Domenico Modugno (9 Januari 1928 – 6 Augustus 1994) was rrn Italiaanse zanger, songwriter en acteur. In een later leven werd hij zelfs parlementair in Italië.
Hij is vooral gekend door zijn song “Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare)” uit 1958.
Gecoverd door Elvis Presley (1963) [als "Ask Me"].
Of "Keer Terug Naar Sorrento". In Napolitaans dialect gespeld als Surriento. Voor het eerst gepubliceerd in 1904 (en werd toen verkocht voor de prijs van 2 lire).
Covers zijn : Carmen Melis (1910) [Edison cylinder], Enrico Caruso (1911) , Beniamino Gigli (1935) , Rina Ketty (1938) , Freddy Martin (1938) [als Come Back To Sorrento], Woody Herman (1941) [idem], Josef Locke (1947) [idem], Vic Damone (1947) [idem], Phil Brito (1947) [idem, half in het Italiaans], Frank Sinatra (1951) , Dean Martin (1955) , Connie Francis (1959) , Elvis Presley (1961) [n°1 US, UK & B als Surrender; bewerking: Doc Pomus/Mort Shuman], Dean Martin (1962) [als Take Me In Your Arms], Chakachas (1966) , Rocco Granata (1969) [op zijn lp Successi Italiani], Luciano Pavarotti (1985) , Julio Iglesias (1989) [als Torna A Sorriento], Three Tenors (1994) , Doctor Ammondt (1995) [als Nunc Aeternitatus op cd Elvis Songs Sung In Latin], Helmut Lotti (1995) , Berdien Stenberg (1995) , Meat Loaf & Pavarotti (1995) , Chevalier Brothers (1999) [als Return To Sorrento].
Dit was niet de eerste keer dat Italiaanse belcanto achteraf een hit opleverde voor Elvis, kijk maar naar It's Now Or Never (O Sole Mio).
Elvis was een fan van Mario Lanza en liet zich graag dergelijke keelsnoepjes voorschrijven. Bovendien, It's Now Or Never was voor hem zo'n weergaloos succes geworden dat het dom zou zijn niet nog even op die ingeslagen weg voort te gaan, temeer daar dergelijke uitstapjes automatisch airplay betekenden op rock-'n-roll-onvriendelijke radiostations en zo waren er nogal wat. Zijn oorspronkelijke publiek moest zich aangesproken voelen door het (vinnig) arrangement van Doc Pomus. De sessiemuzikanten deden wat ze konden om wat schwung in dat arrangement te leggen; Surrender was die dag hun enige 'normale' opname naast een karrenvracht gospels.
The Flying Clouds Of Detroit - Peace in the Valley (1946)
Nog zo'n prachtige Elvis Original.
Auteur Thomas A. Dorsey (Georgia Tom) baseerde zich hiervoor op de spiritual We Shall Walk Thru The Valley Of Peace en schreef Peace In The Valley speciaal voor Mahalia Jackson, die het echter nooit zou hebben opgenomen.
Covers zijn : Paramount Singers (1949) , Southern Sons Quartet (1950) , Golden Gate Quartet (1950s) , Red Foley (1951) [n°5 C&W; eerste million selling gospel song; zong dit ook op de begrafenis van Hank Williams], Soul Stirrers (1951) [toen Sam Cooke er net was bijgekomen], Jordanaires (1951) , Sister Rosetta Tharpe (1951) [met de Anita Kerr Singers], Statesmen Quartet (1951) , Bill & Doree Post (1951) , Stamps Quartet (1952) , Blackwood Brothers (1952) , Gordon MacRae (1952) , Roy Rogers (1952) , Million Dollar Quartet (1956) , Elvis Presley (1957) [nam ook Dorseys Take My Hand Precious Lord op (zie daar)], Johnny Cash (1962) , James Cleveland (1968) , Flying Burrito Brothers (1969) , Jerry Lee Lewis (1970) , Gary Brooker (1996) , Jimmie Dale Gilmore (2005).
The Flying Clouds Of Detroit - Peace in the Valley
Bernard Hardison – Too Much (1954) (Lee Rosenberg/Bernard Weinman)
Nog een knappe Elvis Original.
“Too Much” werd voor het eerst opgenomen door Bernard Hardison voor Republic Records in 1954.
Elvis Presley nam de song op in September 1956. Hij zong hem voor het eerst tijdens zijn derde optreden in de Ed Sullivan Show, die waarbij de cameraman verboden werd Elvis onder de gordel te filmen.
Covers : Elvis Presley (1956) [n°1 US], Cliff Richard (1959) , Hank C. Burnette (1977) , Robert Gordon & Chris Spedding (2007).
“Heartbreak Hotel” is een rock and roll song opgenomen en gebracht door Elvis Presley. De song werd opgenomen in januari 1956 in Nashville. Hij werd Elvis eerste single voor RCA. Hij werd uitgebracht met als B-kant “I Was het One” op 27 januari 1956.
Aangemoedigd door zijn partner, Colonel Tom Parker, had Country Ster Hank Snow Presley onder zijn hoede genomen voor de Hank Snow Jamboree Attracties. Presley was erg onder de indruk van een 40-jarige publiciste (reclamemaker), Mae Boren Axton, wanneer hij met de Snow tour naar Florida kwam in mei 1955.
Zij besloot samen met een lokale muzikant, Tommy Durden, een song voor Elvis te schrijven.
Tommy Durden was een Steelgitarist in Smiling Jack Haring en zijn Swing Billies, en Mae Boren Axton, een lerares in Jacksonville, Florida. Zij schreven “Heartbreak Hotel” in minder dan een half uur in 1955. Zij was de moeder van Hoyt Axton’s, en ook een publicist voor Hank Snow..
Durden toonde haar een verhaal uit de Miami Herald over een hotelgast die zelfmoord pleegde en een briefje naliet met als tekst “I walk a lonely street” Ja, dit kon een goeie bluesline worden : “a lonely man, a lonely street and a man’s life is over”.
Na een half uurtje was de song er. Aan Glen Reeves werd gevraagd om er een demo van te maken. Men bood hem een songwriting credit aan maar hij deed het gratis. In november 1955 speelde Axton de demo voor Presley en hij reageerde meteen: “Hot dog, Mrs Axton, play that again!”
Interessant is dat Elvis Presley de demo van Reeves noot voor noot imiteerde.
“Heartbreak Hotel” was de tweede song die Elvis opnam voor RCA Victor op 10 januari 1956 tijdens zijn debuut sessie in 1.525 McGavock Street in Nashville. Hij kwam naar de studio met een kant en klaar nummer, direct gereed om op te nemen, zonder op zoek te gaan naar enige goedkeuring van RCA en, hoewel producer Steve Sholes een beetje ongerust was, nam hij het nummer op denkende dat Presley wel wist wat hij deed.
De meeste anderen bij RCA Victor dachten dat dit een vergissing was, vooral omdat het nummer totaal anders was dan wat Elvis bij SUN had opgenomen.
Elvis nam het op met zijn vaste band met Scotty Moore, Bill Black en DJ Fontana, aangevuld met gevestigde RCA muzikanten Chet Atkins op gitaar, en Floyd Cramer op piano.
De geluidskwaliteit van deze eerste sessie was niet goed, en ‘Heartbreak Hotel’ was het ergste van allemaal. Chet Atkins speelde rhythm gitaar en Floyd Cramer werd toegevoegd op piano, samen met een volledig overbodig vocaal trio onder leiding van Gordon Stoker, zanger van The Jordanaires. Scotty Moore’s gitaar klinkt bijzonder, irritant blikkerig, Cramer is te prominent en de hele track klinkt alsof hij werd gemaakt onder water in een broodtrommel. Het was een schandelijke opname voor 1956, maar een HIT met hoofdletters voor Presley
Ondanks al deze tekortkomingen, bereikte ‘Heartbreak Hotel’ de Billboard charts in maart. Het was nummer een voor acht weken in de pop charts en nummer drie in de R&B charts.
Tegen dat Elvis dit opnam lag dit nummer al twee jaar in de la van Leiber & Stoller. Nou ja, in hun la liggen? Niets bleef in hun la liggen. Van Love Me circuleerde toen een versie van Jimmie Rodgers Snow en één door duo Willie & Ruth op het Spark label. Die tweede was de oudste en geen wonder: Spark was in handen van Leiber & Stoller zelf.
Covers zijn : Georgia Gibbs (1954) , Four Escorts (1954) [voor RCA], Jimmie Rodgers Snow (1955) [ja, de zoon van en ja, genoemd naar], Elvis Presley (1956) [n°2 US], Jackson Brothers (1959) , Little Willies (2006) , Robert Gordon & Chris Spedding (2007)
Sonny West werd geboren in de buurt van Lubbock, Texas op Clovis Highway. Zijn vroege muzikale invloeden waren country en blues.
Wanneer hij achttien is vormt hij zijn eerste band. In 1956 neemt hij in de Clovis studios van Norman Petty “Rock-Ola Ruby” / “Sweet Rockin ‘Baby” op
Een jaar later schrijft hij zowel “Oh, Boy!” als “Rave On”. Hoewel de originele versies van West geen hits zijn, laat staan dat ze werden uitgebracht, zal Buddy Holly de songs oppikken en er grote successen mee behalen.
Van 1956 tot 1958 neemt West een flink aantal van zijn eigen composities op in de Clovis-Studio’s en is een van de makers van de “West Texas Sound”.
‘Rave On!’ is geschreven door Sonny West, Norman Petty & Bill Tilghman en opgenomen op 17 november 1957, ongeveer twee maanden voor Buddy Holly.
Eerder schreven West & Tilghman “All My Love”.
The Cricketts met Buddy Holly maakten er “Oh Boy!” van. Petty’s naam werd toegevoegd aan de componist credits.
De demo van Sonny West werd opgenomen in Februari 1957, maar pas officieel uitgebracht in 2003.
“Old Shep” is een song van Red Foley en Arthur Willis geschreven in 1930.
Red Foley nam “Old Shep” voor het eerst op op Maandag 9 december 1935 in Chicago, IL. De plaat werd uitgebracht op het Conqueror label (# 8631). De song werd een tweede keer opgenomen voor het Melotone label (# 6-03-53).
Het is een echte “Tear jerker” over een stervend hondje en zijn baasje. Elvis won er zijn eerste song contest mee in Tupelo; Het was de eerste keer dat Elvis voor een publiek stond.
3 October 1945 : Tien jaar oude Elvis stond op een stoel voor een microfoon. Hij zong “old Shep” en won de contest. Hij verdiende 5 $.
“It Is No secret” is een “Southern Gospel” song van Carl Stuart Hamblen.
Dit is een van Stuart’s bekendste songs, “It Is No Secret (What God Can Do)”. Een prachtig nummer dat naar verluidt werd geïnspireerd door een opmerking van John Wayne.
Stuart bekeerde zich tijdens Billy Graham’s Los Angeles kruistochten in 1949 en liet een nogal wild leven achter zich.
Kort daarna liep Stuart liep de legendarische acteur tegen het lijf John Wayne vroeg Stuart of het waar was over zijn bekering, waarop Stuart antwoordde: “It Is No Secret what God Can Do”.
Wayne’s antwoord was naar verluidt: “It sounds like a song”. En dat werd het ook.
Covers : Jo Stafford (1950) , Three Suns (1950) , Bill Kenny (1950) [van The Ink Spots], Red Foley & The Andrews Sisters (1951) , Blackwood Brothers (1951) , Mahalia Jackson (1952) , Jimmy Witherspoon (1955) [als It Ain't No Secret op Checker], Elvis Presley (1957) , Pat Boone (1957) , Lonnie Donegan (1959) , Cliff Richard (1959).
Werd al geschreven door Bergantine in ’31 en twee jaar later uigegeven bij Blasco Inc, waar het een nieuwe tekst kreeg in ’47 van de vrouw des huizes Betty Peterson-Blasco.
Covers : Marlin Sisters (1947) [begeleid door mondharmonicacombo The Columbians, in een boog om de tweede Petrillo ban heen], Pied Pipers (1948) , Ella Fitzgerald (1948) , John Laurenz (1948) , Dorothy Morron Ensemble (1948) , Elvis Presley (1953) , Jimmy Beasley (1956) , Jim Reeves (1957) , Fats Domino (1957) , Connie Francis (1958) [n°2 US, n°4 UK], Caterina Valente (1959) [als Mijn Souvenir; hit VL], Bert Weedon (1959) , Selvera’s (1959) [in het NL], Paul & Paula (1963) , Frank Ifield (1975) , Freddy Fender (1976) , Country Rockers (1990) , Carol Fran & Clarence Hollimon (1992) , Helmut Lotti (2002) , Chris Isaak (2011).
Elvis Presley nam dit voor 4 dollar op toen hij in juni ’53 voor het eerst de Memphis Recording Service van Sam Phillips binnenstapte, volgens de meest romantische biografieën om aan zijn moeder te geven voor haar verjaardag, wat weinig waarschijnlijk is aangezien die in april geboren is. Dit unieke stuk kwam bij een jeugdvriend terecht.
