Mario Massa - Torna a Surriento (1905)
Of "Keer Terug Naar Sorrento". In Napolitaans dialect gespeld als Surriento. Voor het eerst gepubliceerd in 1904 (en werd toen verkocht voor de prijs van 2 lire).
Covers zijn : Carmen Melis (1910) [Edison cylinder], Enrico Caruso (1911) , Beniamino Gigli (1935) , Rina Ketty (1938) , Freddy Martin (1938) [als Come Back To Sorrento], Woody Herman (1941) [idem], Josef Locke (1947) [idem], Vic Damone (1947) [idem], Phil Brito (1947) [idem, half in het Italiaans], Frank Sinatra (1951) , Dean Martin (1955) , Connie Francis (1959) , Elvis Presley (1961) [n°1 US, UK & B als Surrender; bewerking: Doc Pomus/Mort Shuman], Dean Martin (1962) [als Take Me In Your Arms], Chakachas (1966) , Rocco Granata (1969) [op zijn lp Successi Italiani], Luciano Pavarotti (1985) , Julio Iglesias (1989) [als Torna A Sorriento], Three Tenors (1994) , Doctor Ammondt (1995) [als Nunc Aeternitatus op cd Elvis Songs Sung In Latin], Helmut Lotti (1995) , Berdien Stenberg (1995) , Meat Loaf & Pavarotti (1995) , Chevalier Brothers (1999) [als Return To Sorrento].
Dit was niet de eerste keer dat Italiaanse belcanto achteraf een hit opleverde voor Elvis, kijk maar naar It's Now Or Never (O Sole Mio).
Elvis was een fan van Mario Lanza en liet zich graag dergelijke keelsnoepjes voorschrijven. Bovendien, It's Now Or Never was voor hem zo'n weergaloos succes geworden dat het dom zou zijn niet nog even op die ingeslagen weg voort te gaan, temeer daar dergelijke uitstapjes automatisch airplay betekenden op rock-'n-roll-onvriendelijke radiostations en zo waren er nogal wat. Zijn oorspronkelijke publiek moest zich aangesproken voelen door het (vinnig) arrangement van Doc Pomus. De sessiemuzikanten deden wat ze konden om wat schwung in dat arrangement te leggen; Surrender was die dag hun enige 'normale' opname naast een karrenvracht gospels.
Of "Keer Terug Naar Sorrento". In Napolitaans dialect gespeld als Surriento. Voor het eerst gepubliceerd in 1904 (en werd toen verkocht voor de prijs van 2 lire).
Covers zijn : Carmen Melis (1910) [Edison cylinder], Enrico Caruso (1911) , Beniamino Gigli (1935) , Rina Ketty (1938) , Freddy Martin (1938) [als Come Back To Sorrento], Woody Herman (1941) [idem], Josef Locke (1947) [idem], Vic Damone (1947) [idem], Phil Brito (1947) [idem, half in het Italiaans], Frank Sinatra (1951) , Dean Martin (1955) , Connie Francis (1959) , Elvis Presley (1961) [n°1 US, UK & B als Surrender; bewerking: Doc Pomus/Mort Shuman], Dean Martin (1962) [als Take Me In Your Arms], Chakachas (1966) , Rocco Granata (1969) [op zijn lp Successi Italiani], Luciano Pavarotti (1985) , Julio Iglesias (1989) [als Torna A Sorriento], Three Tenors (1994) , Doctor Ammondt (1995) [als Nunc Aeternitatus op cd Elvis Songs Sung In Latin], Helmut Lotti (1995) , Berdien Stenberg (1995) , Meat Loaf & Pavarotti (1995) , Chevalier Brothers (1999) [als Return To Sorrento].
Dit was niet de eerste keer dat Italiaanse belcanto achteraf een hit opleverde voor Elvis, kijk maar naar It's Now Or Never (O Sole Mio).
Elvis was een fan van Mario Lanza en liet zich graag dergelijke keelsnoepjes voorschrijven. Bovendien, It's Now Or Never was voor hem zo'n weergaloos succes geworden dat het dom zou zijn niet nog even op die ingeslagen weg voort te gaan, temeer daar dergelijke uitstapjes automatisch airplay betekenden op rock-'n-roll-onvriendelijke radiostations en zo waren er nogal wat. Zijn oorspronkelijke publiek moest zich aangesproken voelen door het (vinnig) arrangement van Doc Pomus. De sessiemuzikanten deden wat ze konden om wat schwung in dat arrangement te leggen; Surrender was die dag hun enige 'normale' opname naast een karrenvracht gospels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten