The 5th Dimension is ontstaan uit het quintet The Hi-Fis, dat begin jaren 60 werd opgericht door Marylin McCoo, Lamonte McLemore en drie andere zangers. In 1964 toerden ze samen met Ray Charles en namen ze het singletje Lonesome mood op, dat echter niet bij het grote publiek bekend werd.
Na de toer met Ray Charles zochten McCoo en McLemore aanvankelijk weer een baantje, totdat McLemore werd gebeld door zijn neef Billy Davis jr., die eraan dacht om zanger te worden. Samen met McCoo en Ron Townson, een oude vriend van McLemore met een opera-achtergrond, vormden ze een nieuwe groep. Het vijfde lid werd Florence LaRue, die les gaf op een basisschool.
Het vijftal noemde zich The Versatiles en deed in 1966 auditie voor Motown. Hoewel ze werden afgewezen, bracht de man die de auditie afnam de groep in contact met Johnny Rivers die net een zijn nieuwe platenlabel Soul City Records opgericht had. Rivers vond de naam The Versatiles te ouderwets klinken, dus gaf hij de groep de opdracht om met een nieuwe naam te komen. Townson en zijn vrouw bedachten de naam The 5th Dimension, waar de rest het direct mee eens was.
De eerste single I’ll be lovin’ you forever flopte, maar de tweede single, de Mamas and the Papas-cover “Go where you wanna go” haalde in 1967 de Amerikaanse top 20.
De groep brak pas echt door met de top 10-hit Up. up and away. Het nummer won het jaar erop vijf Grammy Awards, waaronder de belangrijke prijzen voor beste lied en beste opname. Daarnaast werd The 5th Dimension verkozen tot beste nieuwe artiest. Het debuutalbum Up, up and away verkocht goed en eind 1967 werd meteen de opvolger The magic garden uitgebracht, met daarop de singles Paper cup en Carpet men. Deze singles haalden respectievelijk de 34e en 29e plaats in de Billboard Hot 100 en het album haalde net de top 100 net niet.
Medio 1968 kwam de groep echter sterk terug met twee Laura Nyro-covers: Stoned soul picnic (#3) en Sweet blindness (#13).
2½ maand later scoorde The 5th Dimension echter zijn grootste hit. De leden waren afzonderlijk van elkaar gaan kijken naar de succesvolle musical Hair. Ze waren zo onder de indruk van het openingsnummer Aquarius, dat ze het zelf wilden opnemen. Hun producer vond echter dat het nummer niet af was en nadat hij zelf Hair had gezien, bedacht hij het nummer aan te vullen met de laatste maten van The flesh failures (Let the sun shine in). Er werd een korte overgang tuesen de twee nummers gemaakt en daarmee werden de liedjes achter elkaar geplakt. Het resultaat duurde meer dan zeven minuten, dus werd een singleversie gemaakt die iets minder dan vijf minuten duurde. Daarnaast werd een versie voor de radio gemaakt die ongeveer drie minuten duurde. De single bereikte in april 1969 de eerste plaats van de Amerikaanse hitparade en bleef daar zes weken staan.
Dan kwam een nummer van Neil Sedaka “Working on a groovy thing” (door hem niet uitgebracht)
Na de single Workin’ on a groovy thing volgde weer een Laura Nyro-cover met Wedding bell blues. Dit lied, waarin de hoofdpersoon afwacht om eindelijk door haar geliefde Bill ten huewlijk gevraagd te worden, werd in The 5th Dimension toepasselijk gesoleerd door Marylin McCoo, die op dat moment verloofd was met bandlid Billy Davis jr. en later dat jaar ook trouwden. Wedding bell blues zou later een begrip worden voor mensen die nog niet getrouwd zijn of het ongehuwd zijn in het algemeen.
Dit is die wonderlijke Neil Sedaka song : Working on a groovy thing
Medio 1968 kwam de groep echter sterk terug met twee Laura Nyro-covers: Stoned soul picnic (#3) en Sweet blindness (#13).
2½ maand later scoorde The 5th Dimension echter zijn grootste hit. De leden waren afzonderlijk van elkaar gaan kijken naar de succesvolle musical Hair. Ze waren zo onder de indruk van het openingsnummer Aquarius, dat ze het zelf wilden opnemen. Hun producer vond echter dat het nummer niet af was en nadat hij zelf Hair had gezien, bedacht hij het nummer aan te vullen met de laatste maten van The flesh failures (Let the sun shine in). Er werd een korte overgang tuesen de twee nummers gemaakt en daarmee werden de liedjes achter elkaar geplakt. Het resultaat duurde meer dan zeven minuten, dus werd een singleversie gemaakt die iets minder dan vijf minuten duurde. Daarnaast werd een versie voor de radio gemaakt die ongeveer drie minuten duurde. De single bereikte in april 1969 de eerste plaats van de Amerikaanse hitparade en bleef daar zes weken staan.
Dan kwam een nummer van Neil Sedaka “Working on a groovy thing” (door hem niet uitgebracht)
Na de single Workin’ on a groovy thing volgde weer een Laura Nyro-cover met Wedding bell blues. Dit lied, waarin de hoofdpersoon afwacht om eindelijk door haar geliefde Bill ten huewlijk gevraagd te worden, werd in The 5th Dimension toepasselijk gesoleerd door Marylin McCoo, die op dat moment verloofd was met bandlid Billy Davis jr. en later dat jaar ook trouwden. Wedding bell blues zou later een begrip worden voor mensen die nog niet getrouwd zijn of het ongehuwd zijn in het algemeen.
Dit is die wonderlijke Neil Sedaka song : Working on a groovy thing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten