Bonnie Dobson – Morning Dew (1962)

Bonnie Dobson – Morning Dew (1962)

“Morning Dew”, of “(Walk Me Out in the) Morning Dew”, is een post-apocalyptische folk-rock song geschreven door de Canadeese Bonnie Dobson in 1962.

Op een live-lp opgenomen in Gerde’s Folk City, New York, Hootenanny With Bonnie Dobson. Voor het eerst gepubliceerd in Broadside #7 als Take Me For A Walk, Haar waarschuwing tegen een nucleaire holocaust, geïnspireerd door anti nuke film On The Beach, was gefundenes fressen voor de ban-de-bom-folkies uit het abonneebestand van dit muziektijdschrift.

Volgens Dobson is de song geïnspireerd door de film “On the Beach”.

Fred Neil hoorde Dobson’s song en bewerkte hem. Op zijn neurt hoorde Tim Rose de Fred Neil song en nam de song op in 1966. Zonder veel scrupules voegde hij zijn eigen naam toe aan de auteurs (!).

Covers : Fred Neil & Vince Martin (1964) [idem met tekstaanpassing die door meeste latere versies werd overgenomen], Human Beans (1967) [met Dave Edmunds], Sweet Smoke (1967) , Pozo-Seco Singers (1967) , Episode Six (1967) , Grateful Dead (1967) , Tim Rose (1967) [idem; tekende voor het arrangement dat door de meeste latere versies werd overgenomen], Whiskers (1968) , Lulu (1968) , Jeff Beck Group (1968) , Lee Hazlewood (1968) , Séverine (1968) [als Mama dis-moi pourquoi], Clannad (1972) [op gelijknamige lp], Long John Baldry (1980) , Nazareth (1981) , Einstürzende Neubauten (1987) , La Muerte (1990) , Devo (1990) , Robert Plant (2002) [alle als Morning Dew].

Bonnie Dobson werd geboren in Toronto in 1940. Haar oudere zus speelde bij “The Travellers”. Wanneer ze elf werd leerde ze gitaar en speelde al gauw de liedjes van Pete Seeger op de zomerkampen in Quebec en Ontario.

Ze begon te spelen in lokale koffiehuizen terwijl ze Engels studeerde aan de Universiteit  van Toronto. Toen besliste ze een pauze te nemen en ze belandde in Denver (Colorado), waarna ze op een echte toer ging naar Los Angeles, samen met o.m.Brownie McGee en Sonny Terry.

Haar verblijf in Californië duurde de hele zomer en ze speelde o.m. op het jaarlijks kunstfestival aan de Universiteit van Californië in Idlewild. Ze leidde er een workshop over Canadese volksliedjes. Tegen het einde van haar verblijf die zomer werd ze opgemerkt door een vertegenwoordiger van Prestige International wanneer ze optrad in de Ashe Grove nachtclub. Ze kreeg een platencontract..

Ze nam een paar albums op in 1960, “She’s like a swallow” en “Dear Companion”. Beide platen werden gauw gauw opgenomen, meestal Bonnie en haar gitaar, en gevuld met wat de folkscene op dat moment te bieden had :  "Girl of Constant Sorrow" en "Across the Blue Mountain”, evenals enkele songs uit Quebec  als "The Bonnie Lass van Kenmore" en "Evoyons De L'Avant ".

Ze bleef in de coffee-houses in de VS spelen en ging tenslotte naar Greenwich Village.
Een van de optredens in het voorjaar van '62 bij Gerde’s Folk City, resulteerde in het album “At Folk City”.

Hierop vinden we de originele opname van “Morning Dew” door Bonnie geschreven. Het was het eerste nummer dat ze ooit had geschreven.

Voor het eerst gepubliceerd in Broadside #7 als “Take Me For A Walk”.

Haar waarschuwing tegen een nucleaire holocaust, geïnspireerd door anti nuke film On The Beach, was gefundenes fressen voor de ban-de-bom-folkies uit het abonneebestand van dit muziektijdschrift.

Het werd later gecoverd door meer dan twee dozijn andere artiesten, o.m. door Tim Rose die er een nummer een mee had.

Haar volgende platen waren prachtig zoals steeds, maar het echte grote succes kwam niet.

Dobson had een gezellige, hoge stem en een truuk om onbekende singer songwriters te vinden en deze te coveren. Ze nam zo liedjes op van de toen onbekende Ralph McTell en Jackson Browne.

Toen RCA haar op het einde van de jaren zestig meer de country richting wou zien opgaan verhuisde Bonnie naar Engeland.
Uiteindelijk werd ze  hoofd beheerder voor de Faculteit Wijsbegeerte aan het  Berwick College van de Universiteit van Londen.

Hier zijn :

1. Peter Amberly – de inspiratie en meer voor Dylan’s “Ballad of Donald White”
   Voor de song horen we Dylan zeggen : “I took this from Bonnie Dobson’s tune, “Peter Amberly”, I think the name of it is….”
   Deze versie komt van het Philadelphia Folk Festival uit 1962.

2. Morning Dew  - uit de lp “live at Folk City” opgenomen in Gerde’s 1962
3. Four Strong Winds – van Ian and Sylvia
4. Someday Soon – ook van Ian and Sylvia
5. A la Claire Fontaine – een franse “children song” zeer populair in Canada
   
   “Il y’a longtemps que je t’aime,
   Jamais je ne t’oublierai.”

6. Un Canadien Errant – een Canadese traditional daterend uit de Franse kolonisatie.
7. The Cruel War is Raging – de song beroemd gemaakt door Peter, Paul en Mary een paar jaren later.
8. Country Girl Blues
9. She’s like a Swallow – uit haar eerste album
10.Shule Aroon – uit die fameuze lp “at Folk City” een Ierse traditional