Michel Polnareff (Nérac (Lot-et-Garonne), 3 juli 1944) is een Franse zanger en songschrijver van Joodse afkomst die vooral in de jaren '60 populair was. Zijn eerste single, La Poupée qui fait non uit 1966, was meteen zijn grootste hit en werd meerdere malen gecoverd, onder andere door Mylène Farmer en Khaled in 1996. Het was Jimmy Page, gitarist van The Yardbirds en later Led Zeppelin, die gitaar speelde op het nummer.
Polnareff werd geboren in een kunstminnende familie. Zijn moeder, Simone Lane, was danseres en zijn vader, Leib Polnareff (of Léo Poll), werkte ooit samen met Edith Piaf. Michel leerde piano en gitaar spelen voor hij professioneel muzikant werd. Tot het begin van de jaren '80 had hij een grote populariteit in Frankrijk. Hij stond bekend voor zijn opvallende voorkomen, steeds met een zonnebril en extravagante, modieuze showkostuums
Volgens de legende, die door Polnareff trouwens wordt bevestigd in zijn boek, stelde Polnareff speciale eisen om de titelsong van deze EP op te nemen. Hij wilde een studio waarin 5000 kaarsen brandden om een “kerk” gevoel te creëren (!)..
Deze song wordt vaak tot de beste van Polnareff gerekend. De melodie heeft een prachtige dialoog tussen de klassieke orgel en de elektrische bas.
Polnareff werd geboren in een kunstminnende familie. Zijn moeder, Simone Lane, was danseres en zijn vader, Leib Polnareff (of Léo Poll), werkte ooit samen met Edith Piaf. Michel leerde piano en gitaar spelen voor hij professioneel muzikant werd. Tot het begin van de jaren '80 had hij een grote populariteit in Frankrijk. Hij stond bekend voor zijn opvallende voorkomen, steeds met een zonnebril en extravagante, modieuze showkostuums
Volgens de legende, die door Polnareff trouwens wordt bevestigd in zijn boek, stelde Polnareff speciale eisen om de titelsong van deze EP op te nemen. Hij wilde een studio waarin 5000 kaarsen brandden om een “kerk” gevoel te creëren (!)..
Deze song wordt vaak tot de beste van Polnareff gerekend. De melodie heeft een prachtige dialoog tussen de klassieke orgel en de elektrische bas.
De woorden zijn van Pierre Delanoë, die hier een van zijn donkerste teksten schreef.
Ze vertellen het verhaal van een boer die verliefd wordt op een rijke aristocratische vrouw, Jane Laze. Ze hebben een geheime affaire. Jane moet echter trouwen met een jonge man van haar eigen status, een verbintenis die gearrangeerd wordt door haar ouders. Dronken van jaloezie doodt de verteller de vriend van het meisje. Aan de vooravond zijn executie vertelt hij dat hij geen spijt heeft, maar dat hij alleen maar betreurt niet lang genoeg te leven om ook de volgende verloofde van Jane te elimineren.
"Je serai pendu demain matin
Ma vie n'était pas faite
Pour les châteaux.
Tout est arrivé ce soir de juin
On donnait une fête
Dans le château .
Dans le château de Laze
Le plus grand bal de Londres
Lord et Lady de Laze
Recevaient le grand monde
Diamants, rubis, topazes
Et blanches robes longues
Caché dans le jardin
Moi je serrais les poings
Je regardais danser
Jane et son fiancé.
Je serai pendu demain au jour
Dommage pour la fille
De ce château.
Car je crois qu'elle aimait bien l'amour
Que l'on faisait tranquille
Loin du château.
Dans le château de Laze
Pour les vingt ans de Jane
Lord et Lady de Laze
Avaient reçu la Reine
Moi le fou que l'on toise
Moi je crevais de haine
Caché dans le jardin
Moi je serrais les poings
Je regardais danser
Jane et son fiancé.
Je serai pendu demain matin
Ça fera quatre lignes
Dans les journaux.
Je ne suis qu'un vulgaire assassin
Un vagabond indigne
De ce château.
Dans le château de Laze
Peut-être bien que Jane
A l'heure où l'on m'écrase
Aura un peu de peine
Mais ma dernière phrase
Sera pour qu'on me plaigne
Puisqu'on va lui donner
Un autre fiancé
Et que je n' pourrai pas
Supprimer celui-là"
De B-kant is minder interessant, maar toch is het geestige "Y'a qu'un Cheveu sur la tête à Matthieu" zeker de moeite waard..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten