Rum (1969-1983) was een Belgische en Vlaamstalige folkgroep, die invloeden uit de Engelse/Ierse folk en Vlaamse traditionele muziek combineerde. Hun bekendste liedje is Ik hou van alle vrouwen (1974). In 1978 vertrok Paul Rans om een solocariere te beginnen en in 1979 vertrokken Wiet van de Leest en Vera Coomans uit de band naar de band Madou om avontuurlijker muziek te maken. Dirk Van Esbroeck maakte een doorstart, hoewel de muziek verder van de oorspronkelijke band afstond. Na teleurstellende optredens ter promotie van het laatste album ‘Flandria Tropical’ stopte de groep
In 1969 stichtten Paul Rans (zang, gitaar, luit, trombone),Wiet Van de Leest (viool, tenorgitaar, banjo, zang) en Dirk Lambrechts (gitaar)samen de groep RUM.
Begin jaren zeventig vonden drie jonge muzikanten elkaar. Wiet Van de Leest, Paul Rans en Dirk Van Esbroeck zouden samen de legendarische folkgroep Rum vormen. Dit jonge trio had de tijdsgeest te pakken, werd waanzinnig populair in Vlaanderen (stond zelfs nr. 1 in Humo’s Top Tien) en toerde ook regelmatig in heel wat Europese landen.
Paul werkte met Wiet een tijdje als duo en zij maakten er opnieuw een trio van met Dirk Van Esbroeck (zang, gitaar, mandoline, tin whistle, hobo).
De meerstemmige samenzang, een van de pijlers onder het succes van Rum, ontstond onder invloed van Young Tradition en The Watersons, trendsetters in de Angelsaksische folk van de jaren ’60. Ook de Ierse Dubliners waren een bron van inspiratie in die beginjaren. Met name banjospeler Barney Mckenna was een goede vriend van de Rum-mannen. Met de opname van een vertaling van ‘The black velvet band’ (De vuurrooien band) voor de eerste elpee in 1972 kwam een einde aan de periode waarin de Ierse en Angelsaksische folk een duidelijke invloed op de muziek van Rum had. De groep ging op zoek naar oud Vlaams materiaal. De consequentie was dat Wiet zijn banjo aan de wilgen hing, omdat het instrument binnen de Vlaamse muziek in zijn opinie onbruikbaar was.
Na de eerste twee lp’s kwamen gitarist Juan Masondo erbij en ook zangeres Vera Coomans. Maar niets is voor eeuwig, ook aan het lange Rum-verhaal kwam er een einde. De groep verdween tot er in 2005 een longbox verscheen met de vier eerste Rum-lp’s plus dvd. Dat bracht de oorspronkelijke drie leden weer samen, zij gingen bovendien op tournee met Laïs en gaven ook weer enkele concerten, gewoon als Rum. Maar het noodlot sloeg toe en jammer genoeg overleed Dirk Van Esbroeck in mei 2007.
Over een periode van tien jaar nam de groep vier LP’s op (op de laatste ook met zangeres Vera Coomans en gitarist Juan Masondo) met voornamelijk Vlaamse volksmuziek die in een modern kleedje was gestoken en bijzonder goed aansloeg bij het publiek.
RUM trad op in verschillende Europese landen zoals Nederland, Frankrijk, Engeland, Ierland, Duitsland, Zwitserland en uiteraard België waar RUM ook in Wallonië groot succes kende.
In 2005 kwamen Paul Rans, Wiet Van de Leest en Dirk Van Esbroeck – de drie oorspronkelijke leden van RUM – opnieuw samen in een samenwerking met Laïs en ook voor een aantal andere projecten. Maar het noodlot wilde dat Dirk Van Esbroeck op 23 mei 2007 het leven moest laten. Zijn muzikale vrienden zorgden voor een aantal ontroerende hommages en de grote belangstelling van het publiek maakten duidelijk hoe geliefd Dirk was. Door zijn muziek, zijn liedjes en al de mooie herinneringen blijft Dirk Van Esbroeck toch voor ons voortleven.
Hier is RUM in de Brusselse Theatre 140 van Jo Dekmine. Een optreden van 23 januari 1975.
De foto’s op het Brusselse Muntplein in 1976 zijn van mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten