Over vergeten helden gesproken....
SONAR, het zgn. onvolprezen programma van Radio 1 heeft het de hele zomer door gehad over onmisbare songs, de Sonar 1000 enz...
Regelmatig kwamen de noodzakelijke BV's, een soort noodzakelijk kwaad denk ik, hun mening geven over wat voor hen "absoluut onmisbaar" was. Dat ging dan van The Cure tot zelfs af en toe The Beatles.
Wat mij verwonderde was dat op 100 genoemde songs er zeer weinig, minder dan 5, uit de vroege sixties kwamen, laat staan uit de jaren vijftig of veertig zelfs. Ik heb de indruk dat die dingen kompleet vergeten zijn, dat die mensen die voor mij nog steeds als absolute helden gelden, bvb. The Searchers, Gerry and the Pacemakers, enz, dat die mensen praktisch vergeten zijn.
De presentatoren, waaronder zelfs Luc Janssens, weten gewoon niet meer dat die ooit bestaan hebben. Normaal misschien, want hun jeugd ligt in de jaren zeventig of zelfs tachtig.
En toch... Ik herinner me levendig de jaren zestig, de piraat radio's zoals Radio Caroline en London, Radio Luxemburg on 208 waar ik voor het eerst the Beatles hoorde toen "Please Please me" uitkwam.
Ik erger me dan ook groen en blauw wanneer ik mensen als Jan Houtekiet hoor vertellen over Electric Light Orchestra alsof hier de oorsprong van alles ligt, en dat voor hem The Beatles bijna fossielen zijn uit Jurassic Park.
SONAR, het zgn. onvolprezen programma van Radio 1 heeft het de hele zomer door gehad over onmisbare songs, de Sonar 1000 enz...
Regelmatig kwamen de noodzakelijke BV's, een soort noodzakelijk kwaad denk ik, hun mening geven over wat voor hen "absoluut onmisbaar" was. Dat ging dan van The Cure tot zelfs af en toe The Beatles.
Wat mij verwonderde was dat op 100 genoemde songs er zeer weinig, minder dan 5, uit de vroege sixties kwamen, laat staan uit de jaren vijftig of veertig zelfs. Ik heb de indruk dat die dingen kompleet vergeten zijn, dat die mensen die voor mij nog steeds als absolute helden gelden, bvb. The Searchers, Gerry and the Pacemakers, enz, dat die mensen praktisch vergeten zijn.
De presentatoren, waaronder zelfs Luc Janssens, weten gewoon niet meer dat die ooit bestaan hebben. Normaal misschien, want hun jeugd ligt in de jaren zeventig of zelfs tachtig.
En toch... Ik herinner me levendig de jaren zestig, de piraat radio's zoals Radio Caroline en London, Radio Luxemburg on 208 waar ik voor het eerst the Beatles hoorde toen "Please Please me" uitkwam.
Ik erger me dan ook groen en blauw wanneer ik mensen als Jan Houtekiet hoor vertellen over Electric Light Orchestra alsof hier de oorsprong van alles ligt, en dat voor hem The Beatles bijna fossielen zijn uit Jurassic Park.
Genoeg gezeurd echter, over vergeten helden gesproken.....
Deze band uit Birmingham was lokaal zeer bekend in de vroege jaren 1960. Samen met Keith Powell's Valets en Mike Sheridan's Nightriders, behoorden Pat Wayne en The Beachcombers tot de top van de live-acts op dat moment.
In juni 1963 bezoekt Norrie Paramor, de producer van Cliff Richard & The Shadows Birmingham, op zoek naar nieuw talent voor Columbia Records.
Audities werden gehouden in het Moat House Club in Digbeth en Pat Wayne met zijn Rockin 'Jaymen waren een van de eerste bands om een contract te krijgen. Ze werden al snel gestuurd naar de beroemde Abbey Road studio's in Londen waar ze een aantal tracks opnamen onder leiding van Norrie Paramor.
Voordat de band een eerste single zou uitbrengen moest de naam veranderd worden omdat de naam Rockin 'Jaymen zou kunnen verward worden met Peter Jay en The Jaywalkers, een groep uit East Anglia, UK.
Die eerste single werd : Go Back To Daddy/Jambalaya (Columbia DB 7121) uit 1963. Hij verkocht redelijk en werd lokaal zeker een succes.
In november van 1963 trokken Pat Wayne en The Beachcombers terug naar Abbey Road om een versie van Chuck Berry's “Roll Over Beethoven” op te nemen. Men heeft lange tijd gedacht dat Jimmy Page op deze song meespeelde, maar later heeft Jimmy dat zelf ontkend.
Hoewel de single werd uitgebracht voordat de Beatles-versie uit was en er meer dan tachtig duizend exemplaren van werden verkocht, was dit niet genoeg om in de hitlijsten te komen (!).
Hun volgende single werd : Bye Bye Johnny/Strictly For The Birds (Columbia DB 7262) uit 1964.
Hetzelfde jaar volgde er nog een, het werd hun laatste : Brand New Man/Nobody's Child (Columbia DB 7417) uit 1964.
Pat Wayne ging solo en de groep viel uiteen. Pat Wayne maakte zo’n drie singles, in de stijl van Tom Jones en Englebert Humperdinck, zonder veel potten te breken.
Dit is hun EP uit 1963, met daarom de eerste twee singles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten