Mouloudji – Le Déserteur (1954)

Mouloudji – Le Déserteur (1954)

(Boris Vian/Harold Berg)

Opgenomen met het ensemble van Jimmy Walter, die laatste onder de schuilnaam Marcel Schu.

Boris Vian publiceert de song op 7 mei 1954, de dag dat Ðién Biên Phu valt. en Frankrijk voorgoed l’Indochine” verliest (het latere Vietnam).

Covers : Boris Vian (1955) [auteur met arrangeur Alain Goraguer van latere Gainsbourg-faam; hier onomwonden gericht aan "Monsieur Le Président"], Peter Blanker (1964) [in het NL; vertaling: Ernst Van Altena], Peter, Paul & Mary (1965) , Serge Reggiani (1966) , Richard Anthony (1966) , Sunlights (1966) , Joan Baez (1980)…..

Le Déserteur is een antimilitaristische open brief gericht aan de president van Frankrijk en dat raakte nogal wat zere tenen zo midden in de Indochina- en Algerije-crisis. De plaat was heel de Algerije-crisis lang verboden op de Franse nationale zenders, zelfs in de gekuiste versie (waarin de gendarmes te horen krijgen dat de deserteur niet gewapend is en dat ze hem dus mogen afknallen naar believen). Hoewel het een totaal ande

De versie van Mouloudji was reeds ge-auto-cencureerd. Hij had het over “Messieurs qu’on nomme grand” in de plaats van de directe aanspreking van Vian zelf “Monsieur le Président”. Toch wordt Mouloudji’s versie verbannen op de radio, tot in 1962.

Met de oorlog in Vietnam komt er een vernieuwde belangstelling voor anti-oorlogsliederen en wordt die goeie ouwe van Boris Vian van onder het stof gehaald.

Monsieur le Président

Je vous fais une lettre

Que vous lirez peut-être

Si vous avez le temps

Je viens de recevoir

Mes papiers militaires

Pour partir à la guerre

Avant mercredi soir

Monsieur le Président

Je ne veux pas la faire

Je ne suis pas sur terre

Pour tuer des pauvres gens

C’est pas pour vous fâcher

Il faut que je vous dise

Ma décision est prise

Je m’en vais déserter

Depuis que je suis né

J’ai vu mourir mon père

J’ai vu partir mes frères

Et pleurer mes enfants

Ma mère a tant souffert

Elle est dedans sa tombe

Et se moque des bombes

Et se moque des vers

Quand j’étais prisonnier

On m’a volé ma femme

On m’a volé mon âme

Et tout mon cher passé

Demain de bon matin

Je fermerai ma porte

Au nez des années mortes

J’irai sur les chemins

Je mendierai ma vie

Sur les routes de France

De Bretagne en Provence

Et je dirai aux gens:

Refusez d’obéir

Refusez de la faire

N’allez pas à la guerre

Refusez de partir

S’il faut donner son sang

Allez donner le vôtre

Vous êtes bon apôtre

Monsieur le Président

Si vous me poursuivez

Prévenez vos gendarmes

Que je n’aurai pas d’armes

Et qu’ils pourront tirer

Mouloudji

 

Boris Vian

Serge Reggiani

Peter, Paul and Mary

 

Peter Blanker

 

De vertaling van Ernst Van Altena, gezongen door Peter Blanker

Meneer de president,
´k schrijf u een brief bij deze,
die u wellicht zult lezen
hoewel u mij niet kent.
Vanmorgen kwam de post
mij met de oproep wekken
om naar het front te trekken
als vechter uitgedost.
Meneer al bent u groot,
u moet het mij vergeven,
maar ik schiet in dit leven
geen arme and´ren dood.
Al stelt het u teleur,
´k heb mijn besluit genomen
niet naar het front te komen.
Ik word een deserteur.

Mijn vader stierf als held
Mijn broers zijn eens vertrokken
In fraaie wapenrokken
Ze sneuvelden in ´t veld.
Mijn moeder huilde lang
Nu ligt ze onder de zoden
Daar kan geen bom haar doden
Daar is ze niet meer bang.
Toen ik gevangen zat
Heeft men mijn vrouw gestolen
Mijn hart, mijn trouw gestolen
En al wat ik bezat.
Nu sluit ik morgenvroeg
De deur af naar ´t verleden
´k Ga zwerven door het heden
Want zo is het genoeg.

Ik trek van noord naar zuid
Ik loop door zon en regen
en kom de mensen tegen
draag zo mijn boodschap uit:
Negeer het kil bevel
En weiger om te strijden
En weiger om te lijden
Blijf uit die oorlogshel.
Meneer de president
Waarom ons bloed te vragen?
Ga zelf uw leven wagen
Als u zo moedig bent.
Nee, ik draag geen geweer
Geef opdracht aan uw knechten
Mij niet te vast te hechten
Knal mij gewoon maar neer.