Bob Dylan’s Dream (1963)
While riding on a train goin’ west
I fell asleep for to take my rest
I dreamed a dream that made me sad
Concerning myself and the first few friends I had
With half-damp eyes I stared to the room
Where my friends and I spent many an afternoon
Where we together weathered many a storm
Laughin’ and singin’ till the early hours of the morn
By the old wooden stove where our hats was hung
Our words were told, our songs were sung
Where we longed for nothin’ and were quite satisfied
Talkin’ and a-jokin’ about the world outside
With haunted hearts through the heat and cold
We never thought we could ever get old
We thought we could sit forever in fun
But our chances really was a million to one
As easy it was to tell black from white
It was all that easy to tell wrong from right
And our choices were few and the thought never hit
That the one road we traveled would ever shatter and split
How many a year has passed and gone
And many a gamble has been lost and won
And many a road taken by many a friend
And each one I’ve never seen again
I wish, I wish, I wish in vain
That we could sit simply in that room again
Ten thousand dollars at the drop of a hat
I’d give it all gladly if our lives could be like that
De melodie en zelfs grote flarden van tekst komen van “Lord Franklin” geleerd van Martin Carthy.
Dylan’s versie is duidelijk gebaseerd op de traditionele ballad “Lord Franklin” (ook gekend als “Lady Franklin’s Lament” en “The Sailor’s Dream”).
Dylan leerde de song van Martin Carthy toen hij in ’62 in Engeland was; zo staat het trouwens vermeld in de hoestekst van “The Freewheelin’ Bob Dylan”.
While riding on a train goin’ west
I fell asleep for to take my rest
I dreamed a dream that made me sad
Concerning myself and the first few friends I had
With half-damp eyes I stared to the room
Where my friends and I spent many an afternoon
Where we together weathered many a storm
Laughin’ and singin’ till the early hours of the morn
By the old wooden stove where our hats was hung
Our words were told, our songs were sung
Where we longed for nothin’ and were quite satisfied
Talkin’ and a-jokin’ about the world outside
With haunted hearts through the heat and cold
We never thought we could ever get old
We thought we could sit forever in fun
But our chances really was a million to one
As easy it was to tell black from white
It was all that easy to tell wrong from right
And our choices were few and the thought never hit
That the one road we traveled would ever shatter and split
How many a year has passed and gone
And many a gamble has been lost and won
And many a road taken by many a friend
And each one I’ve never seen again
I wish, I wish, I wish in vain
That we could sit simply in that room again
Ten thousand dollars at the drop of a hat
I’d give it all gladly if our lives could be like that
De melodie en zelfs grote flarden van tekst komen van “Lord Franklin” geleerd van Martin Carthy.
Dylan’s versie is duidelijk gebaseerd op de traditionele ballad “Lord Franklin” (ook gekend als “Lady Franklin’s Lament” en “The Sailor’s Dream”).
Dylan leerde de song van Martin Carthy toen hij in ’62 in Engeland was; zo staat het trouwens vermeld in de hoestekst van “The Freewheelin’ Bob Dylan”.
Het is mogelijk dat Dylan de song al eerder kende, van zijn vriend Paul Claytonn die de song in 1957 al had opgenomen op zijn album “Whaling and Sailing Songs : From the Days of Moby Dick” op het Folkways label.
Naast de melodie leende Bob ook flarden van de tekst :
“Ten thousand dollars at the drop of a hat
I’d give it all gladly if our lives could be like that.”
Bob Dylan, “Bob Dylan’s Dream”
“Lady Franklin’s Lament” eindigt op een gelijkaardige manier :
“Ten thousand pounds would I freely give
To know on earth, that my Franklin do live.”
Traditional, einde van “Lady Franklin’s Lament”
Al gauw werd de song een belangrijk deel van Dylan’s repertoire.
Op 24 april 1963 nam hij de song op in twee takes in Columbia’s Studio A.
Naast de melodie leende Bob ook flarden van de tekst :
“Ten thousand dollars at the drop of a hat
I’d give it all gladly if our lives could be like that.”
Bob Dylan, “Bob Dylan’s Dream”
“Lady Franklin’s Lament” eindigt op een gelijkaardige manier :
“Ten thousand pounds would I freely give
To know on earth, that my Franklin do live.”
Traditional, einde van “Lady Franklin’s Lament”
Al gauw werd de song een belangrijk deel van Dylan’s repertoire.
Op 24 april 1963 nam hij de song op in twee takes in Columbia’s Studio A.
John McCormack
Volgens Arnold Rypens gaat de oorsprong van deze song gaat echter verder terug.
De melodie is gebaseerd op 16de eeuwse Ierse traditional “Cailin o cois tSiure mi” (I Am A Girl From Beside The River Suir) en volgens Nicolas Carolan van het Traditional Irish Music Archive in Dublin de oudst te dateren Ierse melodie tout court.
“Croppy Boy” was een scheldnaam voor revolutionaire Ieren tijdens de opstand van 1798 tegen de Britten. Zij hadden zich het korte kapsel (croppy) aangemeten, populair onder Franse revolutionairen. Met de Britten als gemeenschappelijke vijand kwamen de Fransen de Ieren bijstaan tijdens hun opstand. Helaas landden de Franse hulptroepen ettelijke baaien te ver om aansluiting te vinden met de opstandelingen in Wexford, Wicklow en Waterford en werd de opstoot zwaar onderdrukt. Geen nood echter. In Ierland worden zelfs de nederlagen roemrijk herdacht, zeker tegen zo’n grote overmacht en wat ooit een scheldnaam was werd een kwaliteitslabel.
De oudste opname is hier van John McCormack (1906)
Hier zijn
1. John McCormack – Croppy Boy (1906)
De melodie is gebaseerd op 16de eeuwse Ierse traditional “Cailin o cois tSiure mi” (I Am A Girl From Beside The River Suir) en volgens Nicolas Carolan van het Traditional Irish Music Archive in Dublin de oudst te dateren Ierse melodie tout court.
“Croppy Boy” was een scheldnaam voor revolutionaire Ieren tijdens de opstand van 1798 tegen de Britten. Zij hadden zich het korte kapsel (croppy) aangemeten, populair onder Franse revolutionairen. Met de Britten als gemeenschappelijke vijand kwamen de Fransen de Ieren bijstaan tijdens hun opstand. Helaas landden de Franse hulptroepen ettelijke baaien te ver om aansluiting te vinden met de opstandelingen in Wexford, Wicklow en Waterford en werd de opstoot zwaar onderdrukt. Geen nood echter. In Ierland worden zelfs de nederlagen roemrijk herdacht, zeker tegen zo’n grote overmacht en wat ooit een scheldnaam was werd een kwaliteitslabel.
De oudste opname is hier van John McCormack (1906)
Hier zijn
1. John McCormack – Croppy Boy (1906)
2. Paul Clayton – Lady Franklin’s Lament (1957)
3. Martin Carthy – Lord Franklin (1966)
4. Bob Dylan – Bob Dylan’s Dream (1963)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten