The Eagle Jubilee Four – May be the last time (1938)
Ook al wordt hun The Last Time keihard met Jagger/Richard ondertekend, toch is dit oorspronkelijk geen Stones-nummer. Aan wie het auteursrecht dan wel toekomt? Aan de Lord himself, hallelujah
De oudste versie is waarschijnlijk deze van the Eagle Jubilee Four (1938) op het Vocalion label. Keith Richards heeft altijd gezegd dat de song “gebaseerd” was op een oude gospel van de Staple Singers (!)
Covers : Five Blind Boys Of Alabama (1953) [als This May Be The Last Time], Alex Bradford (1953) [idem], Staple Singers (1961) [idem; met Mavis Staples; mogelijk het voorbeeld van de Stones], James Brown (1964) [als Maybe The Last Time], Rolling Stones (1965) [n°1 UK als The Last Time; 'I have no idea where Keith or Mick heard the song; it's not the sort of thing that got played on the radio' - Bill Wyman in zijn Blues Odyssey (DK); hun intro haalden ze bij instrumental Beach Party van King Curtis], Ronnie Bird (1965) [als Elle m'attend], Who (1967) [min John Entwistle; als eerbetoon aan Jagger & Richards toen bekend raakte dat die wel eens in de gevangenis zouden kunnen belanden], Pops Staples (1992) , Paul Black & The Flip Kings (1996) [als The Last Time], Mike Henderson (1996) [idem], Dwight Yoakam (1997) [idem], Daniël Lanois (2007) , Black Dub (2010) [een Daniel Lanois productie met Trixie Whitley],
‘Bitter Sweet Symphony’ is het bekendste nummer van de Britpop groep The Verve. Het gaf de Britse formatie echter een bittere nasmaak. Het nummer bevatte namelijk een sample van de orkestversie van ‘The Last Time’ van The Rolling Stones door het “Andrew Loog Oldham Orchesra”. Dit gebeurde aanvankelijk gebeurde met goedkeuring van de Stones zelf. Maar toen het nummer uitkwam vond Allen Klein (die de rechten van ‘The Last Time’ bezit) dat de sample er te dik bovenop lag, en klaagde The Verve aan. De rechten werden toegewezen aan zijn ABKCO Music, die een aantal licenties van The Rolling Stones beheert. Het resultaat was dat The Verve al het geld dat het verdiend had aan de keren dat het nummer werd gedraaid moest terugbetalen.
Ook al wordt hun The Last Time keihard met Jagger/Richard ondertekend, toch is dit oorspronkelijk geen Stones-nummer. Aan wie het auteursrecht dan wel toekomt? Aan de Lord himself, hallelujah
De oudste versie is waarschijnlijk deze van the Eagle Jubilee Four (1938) op het Vocalion label. Keith Richards heeft altijd gezegd dat de song “gebaseerd” was op een oude gospel van de Staple Singers (!)
Covers : Five Blind Boys Of Alabama (1953) [als This May Be The Last Time], Alex Bradford (1953) [idem], Staple Singers (1961) [idem; met Mavis Staples; mogelijk het voorbeeld van de Stones], James Brown (1964) [als Maybe The Last Time], Rolling Stones (1965) [n°1 UK als The Last Time; 'I have no idea where Keith or Mick heard the song; it's not the sort of thing that got played on the radio' - Bill Wyman in zijn Blues Odyssey (DK); hun intro haalden ze bij instrumental Beach Party van King Curtis], Ronnie Bird (1965) [als Elle m'attend], Who (1967) [min John Entwistle; als eerbetoon aan Jagger & Richards toen bekend raakte dat die wel eens in de gevangenis zouden kunnen belanden], Pops Staples (1992) , Paul Black & The Flip Kings (1996) [als The Last Time], Mike Henderson (1996) [idem], Dwight Yoakam (1997) [idem], Daniël Lanois (2007) , Black Dub (2010) [een Daniel Lanois productie met Trixie Whitley],
‘Bitter Sweet Symphony’ is het bekendste nummer van de Britpop groep The Verve. Het gaf de Britse formatie echter een bittere nasmaak. Het nummer bevatte namelijk een sample van de orkestversie van ‘The Last Time’ van The Rolling Stones door het “Andrew Loog Oldham Orchesra”. Dit gebeurde aanvankelijk gebeurde met goedkeuring van de Stones zelf. Maar toen het nummer uitkwam vond Allen Klein (die de rechten van ‘The Last Time’ bezit) dat de sample er te dik bovenop lag, en klaagde The Verve aan. De rechten werden toegewezen aan zijn ABKCO Music, die een aantal licenties van The Rolling Stones beheert. Het resultaat was dat The Verve al het geld dat het verdiend had aan de keren dat het nummer werd gedraaid moest terugbetalen.
De Oorsprong :
1. The Eagle Jubilee Four (1938)
1. The Eagle Jubilee Four (1938)
2. The Five blind boys of Alabama (1953)
3. The Staple Singers (1961)
Het gevolg :
4. The Rolling Stones (1965)
5. Andrew Oldham Orchestra (1966)
6. The Verve – Bitter Sweet Symphony (1997)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten